Samenwerken als opa, vader en zoon. Hoe ervaren jullie dat, ondanks jullie verschillende leeftijden?
Opa Gé: “Dat is erg leuk!”
Kleinzoon Rico: “Ja, zeker leuk. Het voelt vertrouwd én geweldig.”
Zoon Ronald: “Er zit 62 jaar tussen mijn vader en mijn zoon. De samenwerking verloopt hartstikke goed. Maar je ziet ook verschillen tussen de generaties. Ik ben opgegroeid met een vader die altijd aan het werk was. Voor onze generatie is dat niet meer dan normaal. Bij Rico merk ik dat vrije tijd ook belangrijk is.”
Hoe is dat zo gelopen dat jullie met elkaar zijn gaan werken?
Opa Gé: “Ronald was tien jaar en ging toen altijd al mee naar de veiling. Je moet je thuis voelen in dit wereldje. Je hebt een bepaalde mentaliteit nodig en dat kreeg hij van jongs af aan mee.”
Ronald: “Deze omgeving beviel me wel. En als het je bevalt, dan ga je er niet zo snel meer uit. Het was voor mij dan ook logisch om in deze wereld te gaan werken.”
Pa Arkesteijn werkte altijd al op de veiling en sloot zich in 2009 aan bij Sions Plant (het voormalige Zyon), de organisatie waar Ronald werkte. Daarmee was de
eerste samenwerking tussen pa en zoon een feit.
De in 2006 geboren Rico zit op dit moment op school en had in eerste instantie een ander vakantiebaantje. Zijn vader heeft hem naar Zyon gehaald. “Kom maar eens bij ons kijken, dan kun je kijken of je het wat vindt.” Rico vertelt dat hij nog niet weet of dit wereldje iets voor hem is. Wellicht zet hij zijn toekomst wel elders voort. Ronald kijkt verbaasd en probeert zijn zoon al grappend over te halen. Opa wijst naar Rico: “Daar krijg je spijt van, jongen.” Gelukkig is Rico er
voorlopig nog niet uitgekeken, want hij ziet allerlei zaken die hij wil verbeteren en aanpakken. Zoals hij zelf zegt: “We kunnen uitbreiden en dan lekker centen harken.”
Kunnen jullie voorbeelden geven van momenten waarop jullie hebben geleerd van elkaars generatie?
Rico vertelt lachend: “Opa en pa wisten niet dat je met de handscanner ook automatisch etiketten kunt printen.”
Ronald: “Rico heeft zijn plantenkennis behoorlijk uitgebreid. Daarnaast hebben wij hem geholpen zich hier thuis te voelen.”
Gé vult aan: “In deze directe wereld is het belangrijk om stevig in je schoenen te staan. We hebben hem geleerd sterker te zijn.”
Zijn er specifieke momenten of projecten waar jullie met trots op terugkijken als een opa-vader-zoon team?
Opa Gé: “Ik ben trots op het hele gebeuren.”
Ronald: “Hetgeen of dat wat we met een relatief klein team kunnen doen. Alleen met z’n drieën kunnen we het niet doen, maar met het hele team wel. We zijn allemaal verschillend, maar iedereen respecteert en accepteert elkaar. In de basis staat iedereen op dezelfde manier in het veld.”
Rico vult aan: “Er werken hier mensen uit veel verschillende landen. Dat het zo goed werkt, is heel bijzonder.”
Gé: “Iedereen maakt het werk af. Niemand loopt weg van zijn of haar verantwoordelijkheid.”
Tijdens het interview filosoferen de heren over de toekomst.
Opa is 80 jaar geworden, maar is nog niet van plan te stoppen. Hij vindt het heerlijk om onder de mensen te zijn en beleeft veel plezier aan zijn ritjes
langs de diverse kwekers.
Rico fantaseert over robots. “Hoe gaaf zou het zijn als we meer kunnen automatiseren en mechaniseren, zodat het werk sneller gaat.”
Ronald beaamt dit: “We willen een betrouwbare leverancier zijn en blijven. Als we nog minder fouten maken, kunnen we ongetwijfeld meer handel
naar ons toe trekken. We willen meer klanten van onze mooie producten voorzien.”
Onderling hebben ze nauwelijks meningsverschillen of conflicten.
Ronald: “Door dezelfde manier van opvoeden, hebben we geen problemen. Als die er al zijn dan lossen we ze op. Het is erg plezierig dat we zo goed met elkaar overweg kunnen.”
